Το σημείο επιλογής τοποθέτησης του χώρου μου, είναι δίπλα από το μώλο της Αγίου Νικολάου. Κατασκευάστηκε μετά την επανάσταση του 1821 και αρχικά ήταν ξύλινος. Αποτελούσε τη φυσική προέκταση της πόλης προς τη θάλασσα, χώρος αναψυχής και κοινωνικών εκδηλώσεων. Παλαιότερα στην άκρη του μώλου υπήρχε πέτρινος φάρος.  

Σήμερα χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο, γεγονός που οφείλεται στην αποκοπή της πόλης από τη θάλασσα λόγω της σιδηροδρομικής γραμμής και της οδικής αρτηρίας Όθωνος Αμαλίας. Η πόλη έχει γίνει πιο εσωστρεφής, οι εμπορικές δραστηριότητες,  ψυχαγωγίας εκδηλώνονται στις εσωτερικές πλατείες και πεζόδρομους.

Με αφορμή το μώλο της Αγίου Νικολάου, προσπάθησα να σχεδιάσω ένα χώρο επανασύνδεσης της πόλης με τη θάλασσα, ένα υδάτινο δίκτυο, ένα «όριο σύνδεσης» που λειτουργεί και ως δημόσιος χώρος.

Έγινε μια σειρά από απόπειρες απόδοσης του ορίου στο χώρο και τελικά προέκυψε αυτή η μορφή.

Ουσιαστικά οι χαράξεις του, προέκυψαν από τις νοητές προεκτάσεις των οδών της Αγίου Νικολάου και της Κολοκοτρώνη, πάνω στο μώλο.

Προέκυψαν τέσσερις όγκοι – φιόρδ - ενότητες: Η ενότητα του υδάτινου σταθμού επιβίβασης, ένας ανοιχτός χώρος εμπειρίας ήχων της θάλασσας, ένας κλειστός χώρος μουσείου - που καταλήγει σε μια διαδρομή - ένα περίπατο θέασης προς τα «πάνω». Πρόκειται για ένα φιόρδ που υψώθηκε προς τον ουρανό. Αποτελείται από ένα όγκο με την κατακόρυφη κίνηση, τοποθετημένη στο κέντρο – και άλλους δύο: αυτόν με τις βοηθητικές λειτουργείες και αυτόν με τη διαδρομή θέασης. Στο ισόγειο του όγκου αυτού λειτουργεί και ένα εστιατόριο - καφέ. Ένας ενδιάμεσος υπαίθριος χώρος - μια πλατεία, τους ενώνει.

 Αυτό που επιδίωξα ήταν η δημιουργία ενός ορίου- που «παίζει» με τη θάλασσα, ένα δημόσιο πέρασμα, όπου οι χρήστες διασχίζοντάς το, να συμμετέχουν σε αυτό. Σε αυτό βοηθά η κίνηση που γίνεται μέσω ραμπών. Ένας περίπατος που μας περνά από υπαίθριους και ημιυπαίθριους χώρους, για να μας οδηγήσει σε μια διαδρομή προς τα πάνω.

Βασικά στοιχεία της σύνθεσης είναι: το νερό της θάλασσας- όχι μόνο το ακούμε αλλά και το βλέπουμε μέσα από τριγωνικά στοιχεία στο χώρο της υπαίθριας πλατείας. Το στοιχείο του κενού - διαφάνεια είναι επίσης, βασικό στοιχείο της σύνθεσης- Η διαδρομή προς τα πάνω μοιάζει να πλαισιώνεται από κομμάτια ουρανού. Το βλέμμα των περαστικών διαπερνά το χώρο.