ΜΑΡΙΑ ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Λαμβάνοντας υπόψιν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στον τρόπο που διαμορφώνονται οι πόλεις μας και συγκεκριμένα την αναπόφευκτη άνοδο της στάθμης των υδάτων, το project αυτό εστίασε στην δημιουργία ενός σταθμού στο όριο αστικού χώρου και θάλασσας στην περιοχή της Πάτρας.
Η ιδέα προέκυψε από την μελέτη της διαδρομής στον άξονα της Νόρμαν, ο οποίος χαρακτηρίζεται νοητά από δύο πόλους, το Δασύλλιο (γη-σταθερό στοιχείο) και την θάλασσα (νερό-μεταβαλλόμενο στοιχείο). Μορφολογικά, το βουνό λειτουργεί ως ο «θετικός» πόλος, κι έτσι προκύπτει και ο «αρνητικός», το κτίριο-σταθμός, το οποίο δημιουργεί την ψευδαίσθηση του κενού μέσα στο νερό.
Το κτίριο αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά επίπεδα. Ξεκινώντας από την κεκλιμένη σπειροειδή διαδρομή πάνω απ’ την επιφάνεια της θάλασσας, ο επισκέπτης οδηγείται στο επίπεδο της ανοιχτής πλατείας μέσα στην θάλασσα αλλά και στον υπερυψωμένο σταθμό πλοίων. Τα δύο κατώτερα επίπεδα είναι υποθαλάσσια και λειτουργούν ως πολυχώρος ψυχαγωγίας και δωμάτιο εικονικής πραγματικότητας.
Η διαδρομή μέσα στο Void διατηρεί στοιχεία της εμπειρίας από μια περιήγηση στο Δασύλλιο, σε διαφορετικό όμως περιβάλλον. Ο επισκέπτης μεταφέρεται σε άλλες τοποθεσίες, όπως όταν παρατηρεί τη θέα από το ψηλότερο μέρος του άξονα, βυθισμένος όμως μέσα στην θάλασσα και με την βοήθεια τεχνολογικών μέσων.
Οι κατακόρυφοι άξονες που διαπερνούν το κτίριο αποτελούν το μόνο σταθερό στοιχείο του, καθώς δεν επηρεάζονται από την αλλαγή της στάθμης, η οποία με την πάροδο των χρόνων θα υπερκαλύψει τον κεκλιμένο δρόμο, μεταβάλλοντας τον τρόπο πρόσβασης στον σταθμό.
