Την εποχή του 2021, οι σύγχρονες πόλεις αντιμετωπίζουν κρίσιμα θέματα κλιματικής αλλαγής και υγειονομικών προβλημάτων, θέτοντας έτσι επιβεβλημένη την αναζήτηση στρατηγικών για την αναδιαμόρφωση του αστικού τους τοπίου. Η παράκτια αστική ζώνη της Πάτρας, απειλούμενη από την αύξηση της στάθμης της θάλασσας και τις μελλοντικές της προεκτάσεις στοχεύει στην αντιμετώπιση της αστικής αυτής πρόκλησης με την δημιουργία μιας σημειακής πλωτής αρχιτεκτονικής επέμβασης που ολοκληρώνει παράλληλα το συγκοινωνιακό δίκτυο της πόλης. 

​

               Αναλύοντας τη μορφολογία και την κινητικότητα προς της παράκτια ζώνη της Πάτρας, η μελέτη προσανατολίστηκε στην αστική διεπαφή του υδάτινου στοιχείου με την στεριά και συγκεκριμένα της συνεχής μετάλλαξης του αναγλύφου απο τους κυματισμούς της θάλασσας.  Συνδυαστικά με τα προβλήματα που ανιχνεύθηκαν κατά μήκος της ακτής και στοχεύοντας στην επίλυση ενός θέματος οικολογικού και υγειονομικού περιεχομένου, η μελέτη κατευθύνθηκε προς την παλίρροιακή ενέργεια και συγκεκριμένα στον σχεδιασμό ενός ενεργειακού σταθμού που αξιοποιεί τους κυματισμούς της θάλασσας για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας ενώ παράλληλα λειτουργεί και ως κόμβος του πλωτού συγκοινωνιακού δικτύου της περιοχής. 

​

              Το σύστημα λειτουργεί ως εξής :

• Οι παλιρροιακές γεννήτριες ρεύματος χρησιμοποιούν την κινητική ενέργεια της κίνησης του νερού για να περιστρέψουν τον άξονα της υδροηλεκτρικής τουρμπίνας ο οποίος συνδέεται με μια γεννήτρια που παράγει ηλεκτρικό ρεύμα. 

• Υποβρύχια καλώδια μεταφέρουν την ηλεκτρική ενέργεια σε εναν υπεράκτιο υποσταθμό που τροφοδοτεί με ρεύμα ηλεκτρικά αυτοκίνητα  ενώ παράλληλα το περίσσειο ηλεκτρικό ρεύμα μεταφέρεται στο αστικό ηλεκτρικό δίκτυο και διανέμεται στην πόλη. 

 

              Σημείο αναφοράς της παρέμβασης αποτελεί η περιοχή της Αγυιάς και συγκεκριμένα το σημείο της ακτογραμμής πάνω από το πάρκο Τερψιθέας. Αρχικά μελετήθηκε ο προσανατολισμός του ανέμου και του ηλιασμού της περιοχής ενώ στη συνέχεια σκιαγραφήθηκε το αστικό της δίκτυο αναφορικά με την πυκνότητα των αστικών δομών, των αστικών κενών, του κυκλοφοριακού και υδρογραφικού δικτύου και των αστικών λειτουργιών.  

​

            Το σύστημα έχει προσανατολιστεί σύμφωνα  με την μελέτη που ανέμου και της παλίρροιας ενώ μορφολογικά έχει σχεδιαστεί ως μία κυματοειδής μορφή επινοημένη από τους κυματικούς σχηματισμούς ενσωματώνοντας έτσι την έννοια της ρευστότητας, της μεταβλητότητας και συνεχούς αλλαγής. 

Το σύστημα αποτελείται απο τρία μέρη καθ' ύψος : 

1. τις υδροηλεκτρικές τουρμπίνες που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια και είναι εμφανείς πάνω απο την επιφάνεια της θάλασσας σαν στιλοι,

2. Την προβλήτα που επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας η οποία προεκτείνεται στην ξηρά και στεγάζει το σχεδιασμένο parking και τα συστήματα φόρτισης των ηλεκτρικών αυτοκινήτων με το παραγόμενο ρεύμα,

3. Το στέγαστρο που στηρίζεται πάνω στις προεκτάσεις των κατακόρυφων υποθαλάσσιων πυλώνων με την προέκταση του να στεγάζει το κτιριολογικό πρόγραμμα της παρέμβασης και την πεζογέφυρα.

​

               Το σύστημα ως προς τις χρήσεις της θαλάσσιας πλατφόρμας, περιλαμβάνει 1. χώρους ψυχαγωγικού περιεχομένου ( ψάρεμα) , 2. χώρο στέγασης βαρκών αφού η παρέμβασή αποτελεί την αφετηρία του συγκοινωνιακού δικτύου , 3. τον συγκοινωνιακό σταθμό, 4. Έναν υπόγειο υποσταθμό ενέργειας , 5. Χώρους που στεγάζουν το κτιριολογικό πρόγραμμα της κατασκευής ( βοηθητικούς χώρους για τους εργαζόμενους στον πλωτό συγκοινωνιακό σταθμό και χώρους στέγασης ηλεκτρολογικών εγκαταστάσεων αποθήκευσης και ελέγχου της ηλεκτρικής ενέργειας ) 6. το διαμορφωμένο parking για την φόρτιση ηλεκτρικών αυτοκινήτων και 7. Την πεζογέφυρα.

​

              Η αρχιτεκτονική παρέμβαση έχει σκοπό την βελτίωση της αποτελεσματικότητας της βιωσιμότητας και της οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής μέσω μιας έξυπνής ενεργειακής υποδομής που συνδέει το φυσικό κοινωνικό δίκτυο με το άυλο δίκτυο οικολογικής ενεργειακής καινοτομίας που δεν έχει χωρικά όρια. Το σύστημα θεωρείται αντιστρόφως ανάλογο καθώς υποθαλάσσια πρόκειται για μια βαριά κατασκευή ενώ πάνω από το νερό εμφανίζεται σαν μια λεπτή και ελαφριά παρέμβαση στο τοπίο η οποία επιπλέει στην επιφάνεια της θάλασσας στοχεύοντας έτσι σχεδιαστικά να αφυπνίσει την προσοχή των ανθρώπων στην ωκεάνια και παράκτια περιβαλλοντική κρίση καθώς η στάθμη βρίσκεται σε μια ασταθής ισορροπία.  Ταυτόχρονα αποτελεί συγκοινωνιακό κόμβο και δίκτυο συνεύρεσης ανθρώπων καθιστώντας το σύστημα αυτάρκης. Τέλος, η κατασκευή εις βάθος χρόνου επεκτείνεται προς την ξηρά καθώς η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει.  Έτσι το απειλητικό στοιχείο της θάλασσας γίνεται δυναμικό, εξελίσσεται προς την ξηρά και παράγει ενέργεια.