ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ

Μάνος Χρηστάκης

Feb 12, 20232 min read

Το οικόπεδο με το οποίο ασχοληθήκαμε κατά τη διάρκεια του εξαμήνου βρίσκεται στη συμβολή των οδών Ζαΐμη και Όθωνως-Αμαλίας στο κέντρο της Πάτρας. Μελετώντας το οικόπεδο, αντιληφθήκαμε αμέσως πως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του αποτελεί η οπτική επαφή που έχει με τη θάλασσα και πως η πρόσβαση γίνεται κυρίως από την οδό Ζαΐμη. Το οικόπεδο έχει ένα ιδιαίτερο σχήμα, καθώς και ενδιαφέρουσες οπτικές φυγές.

Ξεκινώντας με κάποιους πειραματισμούς, αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε τις ιδιαιτερότητες της περιοχής και τα χαρακτηριστικά της. Πρόθεση μας ήταν η ένταξη ενός περιπάτου στη σύνθεση, ο οποίος θα λειτουργούσε ως συνδετικός κρίκος μεταξύ της πόλης και του κτηρίου. Αρχικά, δώσαμε αυτό το ρόλο στο δώμα του κτηρίου, στη συνέχεια πειραματιστήκαμε με μια ράμπα και εν τέλει, ο περίπατος δημιουργήθηκε μέσω κλιμακοστασίων.

Κεντρική ιδέα της σύνθεσης συνιστά η δημιουργία ενός πολύωρου τριών λειτουργιών, οι οποίοι αλληλεπιδρούν μέσω ενός «πράσινου» περιπάτου. Στο μικρό κτήριο βρίσκονται συνεργατικοί χώροι, με ελεύθερες κατόψεις, που χαρακτηρίζονται από ανοικτότητα και στοχεύουν στο διαμοιρασμό υποδομών και εμπειριών. Το μεγάλο κτήριο λειτουργεί ως χώρος έκθεσης που με τις ανοιχτές του όψεις επιτρέπει το διάλογο των έργων με το αστικό περιβάλλον. Η τρίτη λειτουργία, ο «πράσινος» περίπατος, επιτρέπει τη δημιουργία φαγώσιμης αρχιτεκτονικής στο κέντρο της πόλης. Αναπτύσσεται τόσο στον κατακόρυφο όσο και στον οριζόντιο άξονα, καθώς ακυρώνεται στα δύο κτήρια, φέρνοντας τα σε επαφή. Αν και η είσοδος σε αυτές τις λειτουργίες γίνεται από διαφορετικά σημεία της κατασκευής, η ύπαρξη πράσινης αρχιτεκτονικής, επιτρέπει στον επισκέπτη να κινείται απρόσκοπτα από τον ένα χώρο στον άλλο.

Η είσοδος στο οικόπεδο, γίνεται από μια σκάλα επί της οδού Ζαΐμη, που σε κατευθύνει στις τρείς εισόδους των διαφορετικών λειτουργιών.

Ο περίπατος, ξεκινάει από τον ακάλυπτο και καταλήγει στο δώμα του μικρού κτηρίου, όπου βρίσκεται το εστιατόριο. Κατά μήκος του περιπάτου, υπάρχουν "στάσεις" και στα δύο κτήρια. Σε αυτούς τους χώρους υπάρχουν διαφορετικά είδη φυτεύσεων που ποικίλουν ανάλογα με το που βρίσκονται.

Η κατακόρυφη κυκλοφορία επιτυγχάνεται μέσω κλιμακοστασίων και ανελκυστήρων, ενώ υπάρχει και το κλιμακοστάσιο του περιπάτου, το οποίο βρίσκεται ανάμεσα από τα δύο κτήρια.

Οι όψεις της σύνθεσης, χαρακτηρίζονται από μεγάλα ανοίγματα, που είναι στοιχισμένα σε έναν κάναβο. Στο κτήριο που λειτουργεί ως εργασιακός χώρος, εξυπηρετούν στον καλύτερο φωτισμό του χώρου, ενώ επιτρέπουν την οπτική επαφή με τη θάλασσα. Στο κτήριο της έκθεσης, βοηθούν στην ένταξη των έργων στο αστικό περιβάλλον.

Στις τομές, φαίνεται η έμφαση που έχει δοθεί κατά τον σχεδιασμό, στην ύπαρξη οπτικής συσχέτισης μεταξύ των ορόφων. Αυτό, γίνεται μέσω ορόφων διπλού ύψους και ανοιγμάτων στις πλάκες. Έτσι επιτυγχάνεται μια ώσμωση μεταξύ δραστηριοτήτων και λειτουργιών.

Μέσω εικόνων που δείχνουν τόσο το εξωτερικό, όσο και το εσωτερικό της κατασκευής, θέλαμε να δείξουμε την αίσθηση που θα είχε αν βρισκόταν κάποιος στο χώρο που έχουμε σχεδιάσει, αλλά και να μεταφέρουμε τα συναισθήματα που θα γεννιόντουσαν εντός των κτηρίων.