Η παρούσα πρόταση αφορά μια σχεδόν αστικής φύσεως επέμβαση στην περιοχή του Ρίου Πατρών και συγκεκριμένα στην ακτή που συνδέει το ιστορικό κάστρο του Ρίου με το χώρο κάτω από τη γέφυρα Ρίου Αντιρρίου. Η ζώνη αυτή μέχρι σήμερα παραμένει ένας εντελώς αναξιοποίητος και εγκαταλελειμμένος τόπος που πιθανόν αποτελεί το κενό που προέκυψε μεταξύ των δύο μεγάλων αντικειμένων - κτιριακών πόλων έλξης, το κάστρο και τη γέφυρα.
Η πρόταση αφορά μια σύγχρονη απόδοση των οχυρώσεων του 15ου και 16ου αιώνα που απλώνονται κατασκευάζοντας ένα νέο '' τοπίο''. Το έργο αυτό αποτελεί ένα νέο '' αστικό γεγονός '' που μπορεί να προβληθεί ως τοπόσημο μέσα από την δραστική τοποθέτηση αυτών των ογκωδών τοιχωμάτων αδρού σκυροδέματος, τα οποία αναπτύσσονται χαμηλά σε ύψος εν συγκρίσει με τα μεγέθη της γέφυρας που υπερκαλύπτει την περιοχή. Αυτά τα τοιχεία οργανώνουν νέους χώρους χωρίς να συγκροτούν αμιγείς κτιριακές δομές αλλά τονίζουν την έννοια της προσπέλασης και της γραμμικής κίνησης με τεθλασμένες γωνίες όπου στοχεύουν να συμφιλιώσουν τον τόπο του σήμερα με τις οχυρώσεις του χθες.
αρχικά σκαριφήματα πρότασης
Αναλυτικά, η πρόταση χωρίζεται σε 3 μεγάλες ενότητες. Η 1η ενότητα που είναι στο νοτιοδυτικό τμήμα της περιοχής επέμβασης αφορά την ευρύτερη ναυτική ιστορία της περιοχής και όχι μόνο, με έμφαση σε ναυμαχίες, το πορθμείο και τα φέρι μποτς. Η 2η ενότητα αφορά το κεντρικό σκέλος της πρότασης και περιλαμβάνει εργαστήρια περί των σεισμικών ερευνών και σεμινάρια ενημέρωσης και διαλέξεων σχετικά με τον τρόπο κατασκευής και αντοχής της γέφυρας. Η 3η ενότητα που καταλαμβάνει το βόρειο τμήμα της πρότασης αφορά την εγκατάσταση μουσείου ανάδειξης της οχυρωματικής αρχιτεκτονικής των αρχαίων μεσαιωνικών και νεότερων χρόνων, η οποία και είναι άμεσα σχετιζόμενη με το παρακείμενο ενετικό οχυρό του 15ου αιώνα του Ρίου. Η σύνθεση ολοκληρώνεται με χώρους εκτόνωσης και ψυχαγωγίας των επισκεπτών καθώς και ζώνες κίνησης για πλήρη εικόνα των κατασκευών που απλώνονται κατά μήκος του θαλάσσιου μετώπου. Τέτοιες ζώνες είναι δύο. Αυτή της πεζογέφυρας - ποδηλατοδρόμου, μιας αρκετά έντονης χειρονομίας που αναπτύσσεται πάνω από τα προγράμματα του συγκροτήματος και ενώνει οπτικά αλλά και λειτουργικά χώρους καθώς και αποτελεί όριο που επιτρέπει στον παρατηρητή την ταυτόχρονη θέαση της θάλασσας και της επέμβασης σε ένα οπτικό δίπτυχο και ενεργοποιεί τον περιβάλλοντα χώρο του κάστρου, το οποίο το επαναπροσδιορίζει ως τοπόσημο της ευρύτερης περιοχής. Η δεύτερη είναι μια πεζογέφυρα στη στάθμη του ισογείου που αποκόπτεται από την υπόλοιπη προβλήτα ελάχιστα δημιουργώντας ένα τεθλασμένο πλαίσιο που εναρμονίζεται με τις υπόλοιπες κατασκευές προς τα βόρεια της επέμβασης. Την όλη σύνθεση πλαισιώνουν βόρεια και νότια δύο χώροι στάθμευσης για την εξυπηρέτηση και προσέγγιση των μουσεία των συγκροτημάτων. Δύο πλατείες, όπου αναπτύσσονται τα rooms (χώροι εκτόνωσης-ψυχαγωγίας) ως ίχνη του κανάβου, βρίσκονται ανατολικά των μουσειακών συγκροτημάτων.
Εκτός των τειχών που ορίζουν χώρο μέσα στην περιοχή μελέτης, αναπτύσσονται κάποια ''σημεία'' τα οποία έχουν άμεση εξάρτηση από τις υφιστάμενες τετράδες των υποστυλωμάτων της γέφυρας, στο χώρο πέριξ των μουσείων. Τα σημεία αυτά μετατρέπονται σε ενεργούς πόλους δράσης, εκτόνωσης και ψυχαγωγίας. Αναπτύσσουν '' διάλογο '' συνύπαρξης με τα τείχη. Τα νέα αυτά τείχη που τοποθετούνται σε συνδυασμό με τον κάναβο των σημείων ψυχαγωγίας (που προκύπτει από την ακολουθία των υποστυλωμάτων της γέφυρας) παράγουν μια νέα αφήγηση - εξιστόρηση των κατασκευών και γνώσεων καθώς και επιστημονική έρευνα στα πλαίσια του νέου αυτού συγκροτήματος.
φωτογραφίες προπλάσματος πρότασης
Η όλη επέμβαση αναπτύσσεται κυρίως κατά τον οριζόντιο άξονα, διευρύνεται κατοψικά και δεν επιβάλλεται καθ' ύψος εν συγκρίσει με τη γέφυρα. Η σύνθεση διέπεται από ένα παιχνίδισμα τειχών - πετασμάτων και χώρων κίνησης - εκτόνωσης, μια τειχο-γραφία στο όριο.
