ΣΙΓΑΝΟΥ ΠΑΥΛΙΝΑ
ΒΕΡΒΕΡΗ ΑΛΚΥΟΝΗ
Μελετώντας την συνθήκη λειτουργίας ενός κτηριολογικού προγράμματος υπό τη σκιά της γέφυρας του Ρίου-Αντιρρίου, αλλά και την σχέση του ορίου της θάλασσας με την στεριά σε αυτό το σημείο, επικεντρωθήκαμε στις ιδιαίτερες συνθήκες ήχου (εναλλαγές κατεύθυνσης και έντασης) που παρατηρήσαμε στην περιοχή.
Έτσι, αποφασίσαμε την δημιουργία ενός συμπλέγματος ιδιόμορφων ηχητικά χώρων.
Παράλληλα με τις ηχητικές παρατηρήσεις, ο πίνακας Rencontre (Συνάντηση) του Jean-Paul Riopelle μας ώθησε στο να περιεργαστούμε με έναν αντίστοιχο εικαστικό τρόπο την περιοχή μελέτης.
Μέσα στην έντονη επικρατούσα ηχητική συνθήκη κάτω από την γέφυρα, εντάσσονται ως τόποι ησυχίας, ένα κοιμητήριο και ένα μοναστήρι.
"Στη ρευστότητα της γλώσσας το σημείο είναι το σύμβολο της διακοπής, της Μη-ύπαρξης (αρνητικό στοιχείο) και ταυτόχρονα η γέφυρα από την μία Ύπαρξη στην άλλη (θετικό στοιχείο) [...] Η αντήχηση της σιωπής, που συντροφεύει συνήθως το σημείο, είναι τόσο δυνατή που ξεκουφαίνει τις άλλες ιδιότητες. [...] Η γραμμή είναι η μεγαλύτερη αντίθεση του πρωταρχικού στοιχείου της ζωγραφικής, δηλαδή του σημείου. [...] Όσο η ευθεία αρνείται το επίπεδο, τόσο η καμπύλη κουβαλά την υπόσταση του επιπέδου." - Wassily Kandinsky, Σημείο-Γραμμή-Επίπεδο.
Το σημείο αποτελεί τον χώρο προσευχής, η ευθεία γραμμή τα οστεοφυλάκια και οι καμπύλες τις ράμπες που εισάγουν τον επισκέπτη στη δομή.
Η σύνθεση φέρει τέσσερα βασικά στοιχεία, τα οποία διαμορφώνουν την περιοχή, ένα δωμάτιο προσευχής, έναν τοίχο με οστεοφυλάκια, μια καμπύλη ράμπα και ένα παρεκκλήσι.
Στην ξηρά βρίσκεται ο χώρος ταφής. Οι τάφοι οργανώνονται σε κάναβο ως απλές πλάκες σκυροδέματος πάνω στο έδαφος, μέσα σε ένα δάσος με αρμυρίκια. Στην προέκταση της καμπύλης ράμπας του μοναστηριού, στο σημείο που το δάσος βρίσκει τον δρόμο τοποθετείται ένας τοίχος πάνω στον οποίο τρέχει νερό ως στοιχείο προσανατολισμού του επισκέπτη μέσα στο δάσος.
Το παρεκκλήσι, τοποθετείται μέσα σε έναν λόφο που υψώνεται στην άκρη του δάσους, ως ένα capilla abierta (ανοιχτό παρεκκλήσι), με το δάπεδό του να βρίσκεται στα επτά μέτρα από το επίπεδο του δάσους (μέγιστο ύψος ανάπτυξης αρμυρικιών). Στραμμένο προς το μοναστήρι εποπτέυει το δάσος, το οποίο απλώνεται μπροστά του σαν μια θάλασσα από αρμυρίκια.
Οι εσωτερικοί χώροι του μοναστηριού, μέσω της διαμόρφωσης των επιφανειών τους με διάφορα υλικά, αποκτούν ποικίλες ηχητικές ποιότητες που μεταβάλλουν τον τρόπο που βιώνει κανείς τον χώρο.
Διαμόρφωση κελιών
Διάγραμμα κίνησης
Περιήγηση στο χώρο
Comments