Δέσποινα Μαρτσοπούλου-Χρυσόστομος Ρεΐζης
Σε αυτό το πρότζεκτ μετά από πολλές παραλλαγές της ιδέας, έννοια-κλειδί είναι το πεδίο. Το πεδίο ως επιφάνεια πάνω στην οποία ασκούνται δυνάμεις και εκτελούνται δράσεις. 137 μέτρα πάνω από την θάλασσα πραγματώνεται το ουτοπικό πεδίο των Superstudio, το πεδίο κατοίκησης δύο γυναικών και μελετάμε το οπτικό, ηχητικό πεδίο. Σε ό,τι αφορά το τελευταίο από το έδαφος έως το 137 και οργανωμένοι σε κάναβο τοποθετούνται στύλοι που εκπέμπουν λευκό θόρυβο. Έτσι, δημιουργείται ένα ομογενές ηχητικό τοπίο που απομονώνει το οικόπεδο από τους εξωτερικούς ήχους. Πάνω στο ιδεατό επίπεδο φανταστήκαμε την κατοίκηση ελεύθερη, σχεδόν σε διάχυση, για έναν homo ludens, έναν άνθρωπο που παίζει και βρίσκεται σε απόλυτη ελευθερία και ενότητα με το περιβάλλον του. Γι' αυτό κατασκευάσαμε μία μονόχωρη κατοικία και δύο δωμάτια που διασπείρονται στο οικόπεδο και ταυτόχρονα "κρέμονται" από το επίπεδο αυτό. Η είσοδος γίνεται από το πάνω μέρος του οικοπέδου. Μπαίνοντας στην κατοικία βλέπουμε μία συμβατική διάταξη χώρων, δηλαδή καθιστικό, τραπεζαρία, κουζίνα, υπνοδωμάτια και λουτρό που όμως έχουν την μορφή βυθισμάτων στο -0.80. Στην απόληξη της κατοικίας στο -2.20 βρίσκεται το μπάνιο και πάνω από αυτό μια ντουζιέρα και μια μπανιέρα, όπου μπορούν να απολαμβάνουν το νερό, χωρίς την αίσθηση ντροπής. Επιπλέον έχουμε σχεδιάσει το γραφείο της μιας συγκατοίκου που συγγράφει και ένα ξεχωριστό δωμάτιο σε περίπτωση που υπάρχει διάθεση απομόνωσης. Οι άυλες πυκνώσεις του ήχου και οι υλικές πυκνώσεις των αντικειμένων των συγκατοίκων σηματοδοτούν μια κατοίκηση στα συμφραζόμενα των απεριόριστων δυνατοτήτων και ευκαιριών που δίνει το περιβάλλον στον άνθρωπο.
