Η διαδικασία της σύνθεσης άρχισε με πρώτο ζητούμενο την εύρεση ενός θραύσματος από την επίσκεψη στο οικόπεδο, το οποίο μετά θα διασωζόταν στο Κέντρο για τη ‘ Διάσωση των Θραυσμάτων’. Ως θραύσμα ζητήθηκε κάτι το οποίο θα μας συγκινεί και θα διασωθεί από την λήθη. Αυτό το οποίο βρήκαμε στο οικόπεδο ήταν ένα κουβάρι υφάσματος τυλιγμένο με ένα σκοινί. Το αντικείμενο αυτό κρεμόταν από ένα ξύλινο δοκάρι και θύμισε ένα άτομο που έχει αυτοκτονήσει. Μέσω αυτού του αντικειμένου και νοητικών διεργασιών (μνήμη, προηγούμενες καταστάσεις), είχε βρεθεί το γενικό πλαίσιο του θέματος, ότι δηλαδή το έργο θα διαπραγματευόταν τον θάνατο, την μνήμη και την διατήρηση της μνήμης του νεκρού .Μετά, άρχισε η αναζήτηση ενός τρόπου το θραύσμα μας να συνδεθεί με την πόλη της Πάτρας και να αποκτήσει έναν πιο ειδικό και τοπικό χαρακτήρα. Έπειτα από έρευνα βρήκαμε ένα γεγονός από την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Στις 9 Μαΐου του 1944, έπειτα από τσακωμό Γερμανών με δωσίλογων, δόθηκε διαταγή για των απαγχονισμό 10 φυλακισμένων, όμως από λάθος πήραν 11. Οι άνθρωποι αυτοί κρεμάστηκαν από δέντρα στα Ψηλά Αλώνια και όταν η γυναίκα ενός από αυτών είδε τον κρεμασμένο άντρα της, αυτοκτόνησε με τον ίδιο τρόπο . Το θέμα του σχεδιασμού είναι ένα μνημείο που θα τιμήσει τους 12 αυτούς ανθρώπους.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ- ΖΗΣΗΣ ΚΙΤΣΙΟΣ 1089680 ΙΩΑΝΝΗΣ ΖΟΥΠΑΣ 1081490.
Comments