Τις τελευταίες δεκαετίες τα αστικά κέντρα εμφανίζουν σημαντικές αλλαγές συνδεδεμένες με μια σειρά́ από́ επιπτώσεις τόσο στην κοινωνική́ ζωή́ όσο και στην διαβίωση των πολιτών και το περιβάλλον. Η κοινωνία γίνεται σταδιακά όλο και λιγότερο συνεκτική λόγω των ανεπαρκών υποδομών και της έντονης διαφορετικότητας των κατοίκων. Δεδομένου της περιορισμένης κοινωνικής συναναστροφής, η δημιουργία συνθηκών κοινότητας σε πολλαπλές κλίμακες μπορεί να γίνει αντιληπτή στη πόλη τόσο ως κοινωνικό φαινόμενο, όσο και ως χωρική ενότητα που να συνδέει τους πολίτες.

 

Καθώς η στέγαση θεωρείται ως η πιο αναγνωρισμένη μορφή κοινότητας, αντικείμενο του εργαστηρίου είναι ο σχεδιασμός ενός αστικού οικιστικού συγκροτήματος που να προάγει τη συλλογική διαβίωση και να υποστηρίζει την αυτάρκεια της κοινότητας. Η ιδέα της αυτάρκειας είναι ευγενής καθώς απαιτεί τη συμμετοχή των κατοίκων και καλλιεργεί τη συνείδηση για την προστασία του περιβάλλοντος. 

 

Ζητούμενο του εργαστηρίου είναι ο σχεδιασμός μιας αυτοδύναμης δομής κατοίκησης που να εξυπηρετεί προγραμματικά και σχεδιαστικά, τις βασικές συνθήκες διαβίωσης και πέρα από αυτές την αλληλεπίδραση των κατοίκων μεταξύ τους και κατά προέκταση τη συσχέτιση με το αστικό περιβάλλον. Η ευημερία της κοινότητας θεωρείται σημαντική παράμετρος για την επίτευξη ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος κατοίκησης που μπορεί να υποστηριχθεί από την αξιοποίηση φυσικών πόρων. Αναζητούμε τις πρακτικές σχεδιασμού που με καθορισμένες δραστηριότητες προάγουν το κοινοτικό πνεύμα και λειτουργούν συνεκτικά για τη πόλη. Παράλληλα διερευνάται πως η τυπολογία των κατοικιών με τους κοινόχρηστους χώρους μπορεί να ανταποκριθεί σε προτεινόμενες προγραμματικές απαιτήσεις και δραστηριότητες για να καλύψει, κοινωνικές, πολιτισμικές και οικονομικές ανάγκες. Σχεδιάζουμε μια βιώσιμη αυτοδύναμη δομή κατοικιών που αλληλεπιδρά με το περιβάλλον της και ανταλλάσσει πόρους και λειτουργίες ως μια αυτοτελής οντότητα.