Ἀνάβασις

Αγγελίνα Νικολαΐδη, Ισμήνη Καφαντάρη

Στην δική μας επίσκεψη στον χώρο του οικοπέδου μας εντυπώθηκε έντονα η έννοια του «δύσβατου». Βρεθήκαμε σε έναν τόπο που σε προκαλλούσε να τον εξερευνήσεις και να δεις τι κρύβει και πιο πάνω, αλλά ταυτόχρονα δεν στο έκανε καθόλου εύκολο. Έτσι κλιθήκαμε να μετατρέψουμε αυτό το αφιλόξενο κομμάτι γης σε προσβάσιμο χώρο οικισμού. Το σενάριο που μας δόθηκε αφορά την κατοικία ενός πατέρα, καθηγητή του Πανεπιστημίου Πατρών και τους 2 φοιτητές γιού του. Το κοινό χαρακτηριστικό τους, η αγάπη τους για την ορειβασία. Για αυτό το λόγο μας ζήτησαν μια αποθηκούλα ειδικά για τον εξοπλισμό τους. Αποφασίσαμε όμως, πως ένα οικόπεδο με τόσο έντονες ασύμμετρες υψομετρικές διαφορές είναι ιδανικό για σπίτι ορειβατών και πως δεν ήμασταν διατεθημένες να το κρύψουμε σε μια αποθήκη. Η βασική δομή της κατοικίας είναι δυο σφηνομένα κτήρια στο χώμα με τριγωνική πρόσοψη προσφέροντας θέα που συνδέει το βουνό και την θάλασσα σαν δυο θεόρατα εναλλασόμενα κάδρα. Η κεντρική είσοδος είναι μια τομή στο οικόπεδο που γεωμετρικοποιεί το δύσβατο και επιλέξαμε να φτιάξουμε δυο διαφορετικά κτήρια έτσι ώστε να προσφέρεται ανεξαρτησία μεταξύ του πατέρα και των ενήλικων πια παιδιών του. Τέλος, ο τρόπος με τον οποίο επικοινωνούν μεταξύ τους είναι μέσα απο μια κερκίδα έναντι τυπικής σκάλας, ακολουθώντας τις φυσικές υψομετρικές διαφορές και διαμορφώνει έναν ιδιαίτερο καθιστικό χώρος για του δύο νεαρούς.