Goodbye Architecture/ AD06
Κωστή Λυδία ΑΜ1065070
Η παρούσα εργασία στοχεύει στην δημιουργία ενός συγκροτήματος αποτεφρωτηρίου στο Ρίο, όπου σε συνδυασμό με χώρους μνήμης και στοχασμού, ο περιπλανητής θα έχει την δυνατότητα να ζήσει μια νέα εμπειρία.
Η βασική ιδέα μου για την υλοποίηση του project ήταν η δημιουργία ενός τοπίου στο οποίο ο περιηγητής θα λαμβάνει την αίσθηση ότι βρίσκεται πιο κοντά στον αποθανών μέσω μιας σχεδόν μεταφυσικής εμπειρίας.
Για την επιτυχία αυτής της ιδέας του μεταφυσικού βασίστηκα στα γλυπτά του Richard Serra, όπου πίσω από τους μεταλλικούς τοίχους που δημιουργεί, κάθε χώρος δίνει μια διαφορετική εμπειρία και δημιουργεί την εντύπωση ότι καταπολεμείται η βαρύτητα.
Μέσα από μια μελέτη των υψομετρικών του οικοπέδου που μας έχει δωθεί, καταλήγουμε στην δημιουργία τέλειων κύκλων και στην συνέχεια στον συνδυασμό τους για την δημιουργία μεταλλικών διαδρομών που "κουμπώνουν" στο παρών οικόπεδο.
Έτσι δημιουργείται η παρακάτω διαβάθμιση, ξεκινώντας από ένα νέο υπόγειο επίπεδο στο οποίο βρίσκεται ο χώρος του αποτεφρωτηρίου και ένας χώρος αναψυκτηρίου, στην συνέχεια βρίσκεται το παρών οικόπεδο με τα ανάλογα κενά, και τέλος τοποθετείται σε όλο το οικόπεδο ένας ελαιώνας εγγεγραμμένο σε κάναβο 10x10m, όπου καταλήγει σε ξύλινους πασάλους στους οποίους υπάρχει δυνατότητα να θαφτεί η τέφρα του νεκρού, σύμφωνα και με τα πιστεύω της καθολικής εκκλησίας.
Στις μεταλλικές διαδρομές όπου εντάσσονται μέσα στον χώρο, σκάβεται το εσωτερικό τους σταδιακά μέχρι το κτίριο του αποτεφρωτηρίου φτάνοντας στα -10 μέτρα από την στάθμη του οικοπέδου και στην συνέχεια καταλήγει ξανά στο επίπεδο του οικοπέδου. Σαν μια χαράδρα όπου ο περιηγητής θα μπορούσε να πάρει, μεταφορικά, την θέση του νερού σε ένα ρυάκι.
Επιπλέον, οι διαδρομές δεν είναι ευθυγραμμισμένες ώστε να δημιουργείται μια μοναδική και αποπροσανατολισμένη εμπειρία χώρου, καθώς και η ένταξη του στοιχείου της έκπληξης.
Με το κτίριο του αποτεφρωτηρίου να βρίσκεται στην χρυσή τομή του οικοπέδου.
Έτσι, οι κινήσεις του πεζού μέσα στο οικόπεδο είναι πιο ελεύθερες αλλά ταυτόχρονα και στοχευμένες, και η κίνηση των οχημάτων είναι καθαρά συγκεκριμένη για την μη εμπλοκή τους με τον περιπλανητή.
Το κτίριο αποφασίστηκε να έχει τετράγωνο σχήμα, ενταγμένο σε κάναβο των 20m x 20m και προσανατολισμένο στην κατεύθυνση Βορρά- Νότου, για πρακτικούς λόγους, καθώς θα ήταν πολύ δύσκολο να ενταχθούν οι ιδιαίτεροι αυτοί χώροι σε ένα καμπύλο σύστημα.
Στον χώρο υπάρχουν 3 διαφορετικοί υπαίθριοι χώροι, όπου στον καθένα δίνεται διαφορετική βαρύτητα σύμφωνα με την λειτουργία του.
Ο πρώτος -με σειρά δυναμικής- υπαίθριος χώρος, ο οποίος έχει ένα καθαρά κυκλικό σχήμα, δίνει την δυνατότητα μέσω της ένωσης του χώρου τελετών και του χώροιυ καύσης, να παρακολουθήσουν οι συγγενείς και φίλοι του αποθανόντος, την διαδικασία της αποτέφρωσης, αν το θελήσουν οι ίδιοι.
Ο δεύτερος βρίσκεται σχεδόν κεντρικά του κτιρίου, όπου γίνεται το καλωσόρισμα του επισκέπτη στον χώρο.
Και ο τρίτος βρίσκεται στον χώρο των γραφείων, όπου δίνει την δυνατότητα στους εργαζομένους να κάνουν ένα διάλειμμα στην φύση, ιδιωτικά, χωρίς να υπάρχει συναναστροφή με τον πενθούντα.
Στην συνέχεια, μπαίνοντας πιο εσωτερικά του οικοπέδου, βρίσκεται ένας χώρος αναψυκτηρίου στον οποίο μπορούν οι άνθρωποι να θρηνήσουν τον αγαπημένο τους νεκρό.
Παρακάτω βρίσκεται μια μακέτα εργασίας.
Και στην συνέχεια, κάποια αξονομετρικά και προοπτικές απόψεις- κολλάζ του χώρου.
Η ελιά είναι ένα σύμβολο ιερό και στον Χριστιανισμό αλλά και στην Αρχαία Ελλάδα και εκπροσωπεύει την θρησκεία και την ελπίδα. Ενώ το σιτάρι είναι σύμβολο θανάτου και ανάστασης.
Γι' αυτό και επιλέχθηκε η συγκεκριμένη φύτευση ως βασική στον ιδιαίτερο αυτόν χώρο.
Ο επισκέπτης μπορεί να προσευχηθεί/ διαλογιστεί, παρακολουθώντας το ηλιοβασίλεμα στο σημείο κατάληξης των λαμαρινών, όπου δημιουργείται ένας ξεχωριστός χώρος.
Comments